Back to: Szkolenie na uprawnienia cieplne G-2 SMEP
Według rodzaju paliwa, kotłownie można podzielić na:
1. Kotłownie opalane paliwem stałym.
2. Kotłownie zasilane gazem:
a. gazem miejskim (gaz sztuczny, uzyskiwany z różnych surowców energetycznych, głównie węgla, i rozprowadzany poprzez sieć gazociągów).
b. gazem ziemnym (gaz ziemny – paliwo wydobywane ze złóż naturalnych, którego głównym składnikiem palnym jest metan. Jest to mieszanka lekkich węglowodorów, głównie parafinowych, oraz azotu, wodoru, helu i tlenu).
c. gazem płynnym (gazami węglowodorowymi płynnymi C3-C4, składającymi się głównie z propanu, butanu i izobutanu. W ogrzewnictwie istotne jest wykorzystanie propanu technicznego, czyli skroplonego gazu węglowodorowego, zaklasyfikowanego jako materiał niebezpieczny w klasie 2 i o wybuchowości klasy IIA, o gęstości względem powietrza 1,56 i granicy wybuchowości 2,1–10%).
Granica wybuchowości – dolna : najniższe stężenie substancji palnej w mieszaninie z powietrzem lub innymi utleniaczami ( wyrażone w g/ m sześć. lub w % objętości , poniżej którego pod wpływem bodźca cieplnego nie nastąpi zapalenie lub wybuch tej substancji.
Granica wybuchowości górna – najwyższe stężenie substancji palnej w mieszaninie z powietrzem lub innymi utleniaczami, powyżej którego pod wpływem bodźca cieplnego nie nastąpi zapalenie lub wybuch tej substancji.
3. Kotłownie zasilane olejem opałowym o temperaturze zapłonu powyżej 55°C:
a. olejem lekkim,
b. olejem ciężkim.
4. Kotłownie wielopaliwowe:
a. z wydzielonymi kotłami do spalania różnych rodzajów paliw,
b. z kotłami wyposażonymi w palniki umożliwiające spalanie gazu lub oleju opałowego (przełączanie).
5. Kotłownie wodne:
a. niskotemperaturowe (z temperaturą czynnika grzejnego poniżej 100°C),
b. średniotemperaturowe (z temperaturą czynnika grzejnego do 115°C),
c. wysokotemperaturowe (z temperaturą czynnika grzejnego powyżej 115°C).
6. Kotłownie parowe:
a. niskoprężne (o ciśnieniu wytwarzanej pary do 70 kPa nadciśnienia),
b. wysokoprężne (o ciśnieniu wytwarzanej pary powyżej 70 kPa nadciśnienia).
7. Kotłownie dwuczynnikowe, gdzie w jednym kompleksie pomieszczeń znajdują się zarówno kotły wodne, jak i parowe.
Sklasyfikowane według mocy znamionowej kotłowni są następujące:
a. kotłownie małe – o mocy do 50 kW,
b. kotłownie średnie – o mocy od 50 do 350 kW,
c. kotłownie duże – o mocy powyżej 350 do 2500 kW.
Moc kotła to ilość energii cieplnej oddawana użytecznie czynnikiem grzejnym w jednostce czasu.
Moc kotła znamionowa (nominalna) to moc kotła podana przez producenta, osiągana trwale podczas spalania paliwa, dla którego kocioł został zaprojektowany.
Pomieszczenie kotłowni powinno zapewnić pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
Kotły na paliwo stałe o mocy cieplnej nominalnej do 25 kW powinny być instalowane w wydzielonych pomieszczeniach technicznych znajdujących się w piwnicy, na poziomie ogrzewanych pomieszczeń lub w innych miejscach, w których są zainstalowane kotły o większych mocach cieplnych nominalnych.